„Póki mego życia Panu śpiewać chcę,
grać memu Bogu – póki życia starczy mi.
Niech miła będzie Panie moja pieśń,
będę radował się w Panu Bogu mym.”
Jak co roku w Świebodzinie hałas, rwetes, zamieszanie – przyjechały dzieci. W jakim celu? Bracia i Siostry prowadzący kolonię chcą rozbudzić w tych najmłodszych głód słowa Bożego, kształtować postawę posłuszeństwa Panu Bogu na wzór bohaterów znanych z Biblii, nawoływać do ofiarowania siebie i swego czasu Bogu. W tym roku wersetem przewodnim kolonii był:
„Nie masz ucznia nad mistrza,
ale należycie będzie przygotowany każdy,
gdy będzie jak jego Mistrz”
Każdego poranka po pysznym śniadanku (nie wiem jak te ciocie to robią, zawsze wiedzą na co mamy ochotę) o godz. 9.00 odbywa się poranna społeczność. Dzieci śpiewają pieśni ze swojego śpiewniczka kolonijnego, brat prowadzący społeczność nawołuje do oddania swojego serduszka Jezusowi, do tego by dzieci otwierały się przed Panem Bogiem. Dzieci pięknie się potrafią modlić, tak prosto i ze szczerego serca. Każdego dnia bardzo mnie to wzruszało i budowało. Wierzę że nasz dobry Pan je wysłuchiwał. Codziennie dzieci miały zajęcia sportowe, zajęcia plastyczne np. robiły zakładki do Biblii, gry planszowe, basen. Jednak przy każdej zabawie czy grze wychowawcy starali się przekazywać dzieciom wartości, którymi powinny się wyróżniać dzieci Boże. Miłość, serdeczność oraz pomoc bliźniemu.
Podczas kolonii odbyły się dwie wycieczki. „Śpiewającym pieśni autobusem” – dzięki Bożej opiece dzieci szczęśliwie dojechały do Kopalni soli w Bochni, a potem też do Krynicy Zdrój. Krótki odpoczynek zapewniła nam również wizyta w „Miodkach”, czyli Muzeum Pszczelarstwa w Stróżach.
Popołudniami i wieczorami dzieci na społecznościach śpiewały, modliły się, otwierały swoje serduszka prosząc o wsparcie w modlitwie za swoimi bliskimi, o zdrowie, o rozwiązywanie swoich problemów. Wujkowie prowadzący społeczności odwołując się do historii biblijnych uświadamiali kolonistom jakie wartości powinien mieć człowiek wierzący, jakimi powinien się „przyodziać” by trwać w Słowie Bożym, by podobać się Bogu. Biblia jest pełna pięknych historii, które podczas szkółek są przekazywane dzieciom, a one chętnie ich słuchają i bardzo aktywnie w tych zajęciach uczestniczą.
Najpiękniejszym, ale też czasami trudnym zadaniem dla wychowawców jest dzielenie z dziećmi trosk, które nam dorosłym wydają się czasami nieistotne, a dla dzieci są ogromnym ciężarem. Rozwiązywanie ich problemów, wskazywanie im cech, które Bogu się nie podobają, a widzimy je w ich zachowaniu. Analizujemy skąd to wynika, często tłumacząc sobie, że dziecko jest po prostu złośliwe, niegrzeczne, ale czasami przyczyna takiego zachowania jest głębsza. Staramy się im wskazać podczas porannej i wieczornej modlitwy w pokojach, że jest Pan Jezus, ich najwspanialszy Ojciec i jeśli Jemu te troski powierzą On nie zostawi, nie opuści i dopomoże.
Dziękuję mojemu cudownemu Bogu za te dwa tygodnie, podczas których tak wiele doświadczyłam. Waszej miłości bracia i siostry, waszego wsparcia, waszego uśmiechu i dobrego słowa gdy go potrzebowałam. Wiem, że z nami wszystkimi był i jest Najwyższy, wiem, że z kolonistami jest Bóg, któremu niech będzie chwała.
