We Wrocławiu w ciągu ostatnich kilku lat działalność rozpoczęła grupa młodych, nawróconych do Boga ludzi. Przyświecał im cel stworzenia miejsca, w którym mogliby spotykać się obecni mieszkańcy, ale też nowi przyjezdni, szukający swojego miejsca w tym mieście. Miało być to przyjemne miejsce, gdzie mogliby spędzić razem czas z innymi ludźmi, którzy postanowili pójść za Jezusem. Miejsce, gdzie można porozmawiać na każdy temat, pomodlić się, rozważyć Pismo Święte, przy tym smacznie zjeść i spróbować swoich sił w integracyjnych grach towarzyskich. Wraz z upływem czasu pole działań grupy zaczęło się rozszerzać o nowe inicjatywy, w tym ewangelizację, o której poniżej kilka słów.
Żyjemy w świecie informacji, jesteśmy wręcz nią zasypywani ze wszystkich stron. Informacji tych zwykle nie trzeba nawet szukać, bo to one znajdują nas. Problem pojawia się, gdy chcemy znaleźć coś cennego, co mogłoby mieć realny wpływ na nasze życie i wnosiło pozytywną wartość do niego albo zwyczajnie zaspokoiło naszą ciekawość. W zamian otrzymujemy ogromną ilość informacji na temat wszystkiego i niczego. Mimo dobrych chęci odnalezienia prawdy, zrozumienia siebie, ukształtowania swoich poglądów i dowiedzenia się czegoś o świecie nieustannie wraz z cennymi informacjami spotykamy się ze zbędnymi, niewłaściwymi, a nawet szkodliwymi. Pojawia się także wiele ideologii i poglądów, które potrafią zaciekawić, wzbogacić o nowe spojrzenie czy inny punkt widzenia, które jednak często okazują się dalekie od rzeczywistości. Młody, otwarty umysł chcąc wiedzieć, poznać i doświadczyć, często szuka tam, gdzie nie powinien. Jak ważne jest, aby w tym wszystkim mieć zdrowy punkt odniesienia i niezmienne źródło prawdy!
Naprzeciw potrzebom tychże ludzi wyszła grupa „Studenckie”, inicjując dyskusje w postaci ankiet światopoglądowych, których celem jest poznawanie poglądów rozmówców, a w następstwie ankiety, rozmowa o ewangelii i wierze w Boga. Za obszar działania zostały wybrane uczelnie wyższe, głównie Politechnika Wrocławska, bo to z niej w znacznym stopniu wywodziła się część grupy. Największe obawy budziło to, jak ewangelizacja zostanie odebrana. Kolejne pytania dotyczyły formy i treści. We współpracy z członkiem innej grupy ewangelizacyjnej udało się pozyskać potrzebne materiały i zasięgnąć kilku rad, mających pomóc w kontakcie ze studentami. Po przygotowaniu zaplecza merytorycznego i technicznego przystąpiono do działania.
Już pierwsze wyjście pokazało, że studenci to chętni do rozmowy ludzie, otwarcie dzielący się swoimi poglądami. Jednakże następne rozmowy bywały różne. Napotkano rozmaite reakcje od ożywionego zainteresowania aż po lekceważenie ze strony ludzi, którym w ich mniemaniu, Dobra Nowina była obojętna, a zbawienie niepotrzebne. Wracając do tych otwartych, niektórzy z nich okazywali chęć rozmowy i dowiedzenia się czegoś o Bogu. Zaskakującym było to, jak u ludzi, którzy dotąd nie uwierzyli w zbawienie z łaski, nie brakowało realnych przeżyć z Bogiem. Niektórzy mieli świadomość, że Bóg wysłuchiwał i wysłuchuje ich modlitw. Byli również i tacy, którzy twierdzili, że mieli z Bogiem bliską relację, ale coś się popsuło – częściej za taki stan rzeczy winili Boga niż siebie. Zdarzali się też rozmówcy twierdzący, że znają Boga i wiedzą o nim bardzo dużo. Niestety wiedza ta, rzadko kiedy była zaczerpnięta z Pisma Świętego. Opierała się częściej na własnych przekonaniach i przyjętych, ludzkich zasadach. Nietrudno było też trafić na ludzi o poglądach, w których dotychczas nie było miejsca na Boga, a mimo to byli chętni, by na Jego temat porozmawiać.
Te i podobne sytuacje uświadomiły członkom grupy „Studenckie”, że ewangelizacja na uczelniach wyższych jest potrzebna, a środowisko studenckie jest dosyć specyficzne. Studenci, to ludzie głodni wiedzy na temat techniki i nauki, wykazujący chęć zrozumienia siebie i otaczającego świata. I choć nierzadko dysponują wypracowanymi poglądami na dany temat, są chętni do konfrontacji swoich poglądów z innymi, a nawet ich skorygowania i dowiedzenia się czegoś nowego. Charakterystyczną cechą wielu z nich było przekonanie, że każdy sam wypracował swój punkt widzenia, wyciągając wnioski z tego, co widzi, słyszy i czuje. Pomijane było źródło nabytych przekonań, a nierzadko dało się zaobserwować, że wypowiadane twierdzenia okazywały się zapożyczonymi z innych filozofii bądź ideologii. Przeprowadzone rozmowy dowiodły także, że nie ma ludzi o tylko jednym, wyraźnie zdefiniowanym światopoglądzie. Zawsze było to połączenie kilku, dobranych wedle upodobań. Tym samym, każda rozmowa stawała się inna i wymagała indywidualnego podejścia. Rozmowy przyniosły również obopólną korzyść dydaktyczną. Członkowie grupy „Studenckie” nabyli nowych umiejętności w prowadzeniu dyskusji i nawiązywaniu kontaktu zaś ewangelizowani studenci dowiedzieli się, że szukając jedynej prawdy, mogą odnaleźć ją tylko w Piśmie Świętym.
